ΠΑΤΑΤΕΣ, ΑΓΓΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πατάτες, αγγούρια και πολιτική! του Αντώνη Αντωνάκου

του Αντώνη Αντωνάκου

    Δεν είναι κακή ιδέα τα κινήματα. Ακόμα και το κίνημα της πατάτας, το κίνημα της καθαρής αναπνοής ή το κίνημα του φρέσκου σπέρματος.

Ακόμα και το κίνημα των αγανακτισμένων. Συνήθως όμως αγανακτεί όποιος κάθεται στʼ αυγά του, όποιος ψάχνει ατομικές λύσεις, αγανακτεί ο οπαδός, ο σημαιάκιας πλατείας. Αγανακτεί ο άνθρωπος του καθήκοντος όταν ανακαλύπτει πως το καθήκον του ήταν να ξεσκατίζει τον πλούτο των άλλων. Αγανακτούν όσοι φούσκωναν σαν παγώνια με τους περήφανους ολυμπιακούς αγώνες, όταν η κυρία Αγγελοπούλου έκανε κλύσμα στον ένδοξο ελληνικό λαό. Αγανακτούν όσοι ταμπουρώθηκαν χρόνια τώρα στο μαγαζάκι τους ή στη μισθωτή τους σκλαβιά, πιστεύοντας ότι θα ζουν διηνεκώς τη μακαριότητα της απολίτικης πλαστικής τους ευμάρειας.

    Αγανακτούν όσοι πίστεψαν πως το κακό είναι μακριά στο Ιράκ, στο Λάος ή στην Καμπότζη, και πως το ΝΑΤΟ είναι η φτερούγα του θεού.

Αγανακτούν όσοι πίστευαν πως ανήκουμε στη δύση και στο ευρωπαϊκό μαντρί. Αγανακτούν όσοι παραμυθιάζονταν τόσα χρόνια απʼ τα κουμάσια της σοβαρής δημοσιογραφίας, από όσους ετερόφωτους χαρτογιακάδες επισείουν περιδεείς το φόβητρο των άλλων, ξεσπαθώνοντας στα κανάλια πως πάλι γελάνε οι ξένοι μαζί μας. Αγανακτούν όσοι άφησαν τα κοινά στους ατσίδες, όσοι ήταν περήφανοι που τα παιδιά τους γίναν γκαρσόνια ή πορτιέρηδες σε μπαρ. Αγανακτούν όσοι αφέθηκαν στις επιδοτήσεις και στους μεσάζοντες και τώρα τους πολεμούν δικτυακώς. Αγανακτούν οι απατημένοι του τρίτου δρόμου κι όσοι αντί να πλουτίσουν φτώχυναν εν μια νυκτί.

    Αγανακτούν οι επαρχιώτες σκερβελέδες που πήγαν στην πρωτεύουσα και ντρέπονται τώρα για το τσεμπέρι της μάνας τους. Αγανακτούν όσοι υγραίνονταν απʼ την ελεύθερη αγορά την ώρα που αυτοί ήταν μόνιμοι στο δημόσιο. Αγανακτούν όσοι βρέθηκαν ανέτοιμοι, ανίκανοι να απαντήσουν πολιτικά, με την ιστορική τους συνείδηση αλλοιωμένη, το εργασιακό τους ήθος υποβαθμισμένο, την αγωνιστικότητά τους καταρρακωμένη, το μορφωτικό τους επίπεδο καταβαραθρωμένο. Αγανακτούν όσοι φορτώθηκαν δάνεια και πιστωτικές περιμένοντας τώρα το κούρεμα για να ανασάνουν.

Αγανακτούν όσοι διαμαρτύρονται πως δεν υπάρχει ανάπτυξη, αλλά δεν παίρνουν χαμπάρι πως όταν έρθει η ανάπτυξη θα είναι υπό καθεστώς απόλυτης δουλείας. Αγανακτούν όσοι δέχτηκαν κάθε είδους ζωύφιο να τους πιεί το αίμα.

    Αγανακτούν με τους λαθρομετανάστες, την κακιά Μέρκελ, τους κλέφτες πολιτικούς. Αγανακτούν κι ανταλλάσουν σπόρους πατάτες αγγούρια.

Οργανώνουν συσσίτια, δωρεάν μαθήματα. Οργανώνουν τη νέα πολιτική σκέψη που υπαγορεύει το μέγκα, ο σκάι, ο αντέννα. Ζήτω ο εθελοντισμός και η μαλακία! Συνταγές ομαδικής ή ατομικής διεξόδου προσφέρονται σε κάθε γωνιά. Οι τσαρλατάνοι, οι πνευματιστές και τα μέντιουμ είναι οι πολιτικοί ηγέτες του νέου μεσαίωνα. Ο παραλογισμός προτείνεται ως πραγματικότητα και η πραγματικότητα ως παραλογισμός. Σʼ ένα πράγμα συμφωνούν όλοι. Μνημονιακοί, αντιμνημονιακοί, αγανακτισμένοι, εργατοπατέρες συνδικαλιστές, κομματικές μαϊμούδες. Για όλα φταίει η ρουφιάνα η  αριστερά. Η αριστερά έκαψε τους κακόμοιρους εργάτες της μαρφίν. Η αριστερά δεν θέλει την ανάπτυξη, το κίνημα της πατάτας, τους αγανακτισμένους, την Ευρώπη, το ευρώ, τους φράχτες στον Έβρο και τους φράχτες στην οδό Αθηνάς.

    Στο Αλλονζανφάν των αδερφών Ταβιάνι  ακούς τον παππά που ως άλλος Πρετεντέρης από τηλεοπτικού άμβωνος ωρύεται "τι φέρνουνε αυτοί, νερό; Αλεύρι; Φάρμακα; Αυτοί φέρνουνε "όπλα και καταστροφή" και σηματοδοτεί το μοντέρνο χειρισμό της επαναστατικής σκέψης από το σύστημα. Δεν θα σας αντιμετωπίσει η καταστολή. Έχουμε τους μηχανισμούς να σας βάλουμε να πλακωθείτε μεταξύ σας. Στο τέλος βέβαια ο συλλογικός σκοπός επιζεί και θριαμβεύει έναντι του ατομικού σκοπού και του ιστορικού συμβιβασμού. Η Ελπίδα παραμένει για το Μέλλον! Είναι ο μόνος διασωθείς επαναστάτης. Ο πιο νέος από όλους, ο Αλλονζαφάν! Την ώρα που η εκκλησία παίζει το βρωμερό της ρόλο κι ο λαός αγράμματος παρασύρεται και πάει κόντρα στο συμφέρον του.

    Σήμερα σαν χάνοι κοιτάζουμε τους ογκώδεις αντιπροέδρους, άτεγκτους υπουργούς προπαγάνδας τού καθεστώτος κι αναρωτιόμαστε πως πιάστηκαν στη φάκα τόσες ζωές για να καπακώνει ο νεωκόρος της αγοράς με γλαδιόλες τα φλογισμένα κεριά.  Πολυμήχανε αγανακτισμένε, εσύ που νομίζεις πως θα βρεις την άκρη βάζοντας πέτρες στο καζανάκι, σπέρνοντας στους αγρούς φωτοβολταϊκά, ας είναι ελαφρύ το κίνημα της πατάτας που σε σκεπάζει.

Πηγή: alfavita